Sagino(-rebaladisso)
Sagina procumbens
Caryophyllaceae
Nom en français : Sagine couchée.
Descripcioun :La sagino-rebaladisso es uno planto renadivo que trachis sus li roco imourouso e li riéusset. Fai uno pichoto mato de fueio primo, longo e acabado pèr uno pichoto arèsto. Li flour an quatre petalo. Au contro, sa cousino, Sagina apetala es uno planto de l'an dreissado que trachis dins li pelouso sablouso. Coumpara emé la sagino-sènso-petalo que ié sèmblo proun.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 2 à 10 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Camefite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Sagina
Famiho : Caryophyllaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Brunello
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 5 à 15 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu - Autouno
Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 à 2300 m
Aparado : Noun
Abriéu à óutobre
Liò : Riéusset
- Ribo d'aigo
- Roco imourouso
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurousiberiano
Ref. sc. : Sagina procumbens L., 1753
Grando-amoureto
Briza maxima
Poaceae Graminaceae
Àutri noum : Pan-de-passeroun, Pan-de-tourdre.
Noms en français : Grande Amourette, Grande brize.
Descripcioun :La grando-amoureto trachis dins li relarg safrous, adounc majamen en Prouvènço séusouso. Li fueio an ges de péu e la lengueto èi pulèu longo, fai mai de 2 mm. Se recounèis à si gròssis espigo, de 7 à 20 flour, que pendoulon .
Usanço :F. Couplan (op.cit., p. 114) raporto qu'en Bousnìo es esta fa de bouiaco e de galeto emé li gran.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60(80) cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Briza
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 11 à 40 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Si
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Mai à jun
Liò : Terraire safrous
- Tepiero seco
- Camin
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Subretroupicau
Ref. sc. : Briza maxima L., 1753